آموزش مقدماتی عکاسی

آموزش مقدماتی عکاسی

درس اول دوربین: درجه بندی سرعت شاتر را بشناسید

سرعت شاتر یکی از دو راه موجود برای کنترل کردن نور عکس است ( راه دیگر دیافراگم لنز است ). در حالت معمول، در عکاسی روزانه، شما معمولاً نباید نگران سرعت شاتر باشید، فقط کافی است سرعت شاتر به اندازه ای باشد که لرزش دست شما باعث تار شدن عکس نشود.

اما وقتی از سوژه ها متحرک با سرعت بالا عکس می گیرید، سرعت شاتر وارد یک قانون جدید می شود. هر چه شاتر شما به مدت طولانی تری باز باشد، سوژه شما مسافت بیشتری در زمان نورگیری حرکت می کند.

برای اینکه سوژه خود را ثابت ثبت کنید، باید سرعت شاتر را بالا بگذارید. کاری که بیشتر عکاسان ورزشی از آن استفاده می کنند، کار دیگری که عکاسان ورزشی انجام می دهند استفاده از تکنیک پنینگ – Panning است، این تکنیک به این صورت است که بر روی سوژه فوکوس می کنند و در حالی که دوربین را با سرعت سوژه به سمت حرکت سوژه حرکت می دهند دکمه شاتر را فشار می دهند. این کار سوژه شما را واضح ثبت می کند و پس زمینه را تار می کند، که باعث می شود حرکت سوژه در تصویر دیده شود.

درس دوم دوربین: چطور فاصله کانونی روی کادر شما تأثیر می گذارد

لنز ها با توجه به فاصله کانونی شان دسته بندی می شوند. این دسته بندی ها زاویه دید لنز ها را مشخص می کنند.

هر چه فاصله کانونی کمتر باشد، زاویه دید بیشتری خواهید داشت، به لنز های با فاصله کانونی پایین لنز های Wide ( واید – عریض ) گفته می شود.

وقتی با لنز واید عکس می گیرید ( مانند فاصله کانونی بین ۱۰mm تا ۱۸mm )، محدوده بیشتری را می توانید درون کادر قرار دهید، اما اجسام در تصویر کوچکتر خواهند بود.

هرچه فاصله کانونی بیشتر باشد ( مانند فاصله کانونی بین ۱۰۰mm تا ۲۰۰mm )، زاویه دید دوربین کمتر می شود. محدوده کمتری را می توانید درون کادر قرار دهید، اما سوژه ها در عکس بزرگتر دیده خواهند شد. به این لنز ها Telephoto ،Tele یا تِلهِ می گویند.

این روز ها اکثر لنز ها، لنز Zoom ( زوم ) هستند، این لنز ها بسیار مناسب هستند چرا که محدوده ای از فاصله کانونی را پوشش می دهند.

برای مثال لنز ۱۸-۵۵mm که به همراه خیلی از دوربین ها به فروش می رسد، فاصله کانونی بین ۱۸mm تا ۵۰mm را پوشش می دهد، که با آن می توان از فاصله کانونی واید تا فاصله کانونی نسبتاً تله استفاده کرد.

این لنز ها در ابتدا گزینه های خوبی هستند و محدوده قابل قبولی از فاصله کانونی را پوشش می دهند، اما دیر یا زود برای بزرگتر کردن محدوده فاصله کانونی به دنبال خرید لنز های دیگر هم خواهید رفت.

درس سوم دوربین: رابطه بین فوکوس و دیافراگم

دیافراگم لنز یکی از تعیین کننده های نور عکس است. دیافراگم مقدار نوری که به سنسور دوربین می رسد را کنترل می کند، اما سرعت شاتر مدت زمانی که نور به سنسور برخورد می کند را تعیین می کند.

اندازه دیافراگم دوربین علاوه بر مقدار نور ورودی به لنز عمق میدان عکس را هم مشخص می کند. عمق میدان کم یعنی فقط سوژه اصلی شما در وضوح کامل باشد، و هر سوژه دیگری در پس زمینه یا بین سوژه شما و دوربین محو خواهد بود. شما با استفاده از دیافراگمی باز ( مانند f/4 ) به چنین حالتی دست پیدا خواهید کرد.

به همین شکل می توانید با انتخاب دیافراگمی بسته ( مانند f/22 ) محدوده عمق میدان را بزرگتر کنید، که این کار باعث می شود سوژه های با فاصله از هم به اندازه قابل قبولی واضح باشند.

اینکه سیستم فوکوس خودکار دوربین را بشناسید خیلی به شما کمک می کند تا بفهمید دوربین در کدام قسمت کادر فوکوس می کند، و می توانید با کنترل آن مطمئن شوید که دوربین روی قسمتی که می خواهید فوکوس می کند.

اما علاوه بر فوکوس باید به دیافراگم هم توجه کنید، و تأثیر آن بر روی عمق میدان عکس را در نظر داشته باشید، تا زمانی که می خواهید پس زمینه محو باشد عمق میدان را کم بگیرید و اگر می خواهید محدوده زیادی واضح باشد عمق میدان را زیاد کنید.

توضیح عمق میدان

دیافراگم تعیین کننده اصلی محدوده ای از عکس است که کاملاً واضح است. هرچه دیافراگم بسته تر باشد ( ضریب Fبزرگتر باشد ) مقدار بیشتری از تصویر در وضوح کامل خواهد بود؛ هر چه دیافراگم باز تر باشد ( عدد f/ کوچکتر باشد ) محدوده کمتری از تصویر در وضوح کامل خواهد بود.

نویسنده و گردآوری شده توسط یاسر نوروزی